Op een drukbezocht sportpark Wesselerbrink-midden kreeg het publiek een wedstrijd voorgeschoteld waar alles op en aan zat. Rode kaarten, veel doelpunten en (gemiste) strafschoppen.
Na vier minuten spelen viel de eerste treffer van de wedstrijd te noteren. Een afvallende bal werd goed opgepikt door Ruben Aygur, die op zijn beurt Sakay Esen aanspeelde. Sakay wist met een prachtige pass Nemroud Eliyo te bereiken. De in bloedvorm verkerende Nemroud kopte knap raak.
Erg lang kon FC Suryoye niet genieten van de voorsprong, want binnen een minuut werd de stand al gelijk getrokken. Niet goed ingrijpen van Christiaan Ercan, zorgde ervoor dat Achilles’12-aanvaller Badr Hamdaoui een vrije doorgang had naar het doel. De rappe en behendige aanvaller verschalkte doelman Felix van Berkel. In de eerste helft kregen zowel Achilles’12 als FC Suryoye nog een grote kans, maar beide keren stond de doelman in de weg.
Het echte spektakel vond plaats in de tweede helft. Na een uur spelen moesten de bezoekers het doen met een man minder, nadat verdediger Jesper ter Marvelde aan de noodrem trok door de doorgebroken Nemroud aan het shirt te trekken. De toegekende strafschop werd niet benut door Christiaan. Hij schoot de bal langs de verkeerde kant van de paal.
In deze fase van de wedstrijd drukte de thuisploeg de bezoekers steeds meer naar achteren. Enkele grote(!) kansen werden om zeep geholpen. Telkens was de doelman van de roodhemden een sta in de weg. Uiteindelijk viel de verdiende 2-1 toch. Enigszins gelukkig, dat moet gezegd worden. Linksback Johannes Sakar bracht de bal in, die door iedereen werd gemist. Ook door de doelman, waardoor de 2-1 een feit was.
De gasten moesten na zeventig minuten spelen zelfs door met negen man. Invaller Rick Keizers kreeg zijn tweede gele kaart voor commentaar op de leiding. De 3-1 liet niet lang op zich wachten. Nemroud was opnieuw de gevierde man, door de bal hard en hoog in de korte hoek in het doel te schieten.
Achilles’12 leek met negen man dood en begraven, ware het niet dat FC Suryoye in de laatste tien minuten van de wedstrijd onvoorstelbaar dom ging voetballen. Het individuele belang leek in deze fase belangrijker dan het teambelang. In plaats van het balletje rustig rond te laten gaan en de wedstrijd rustig uit te spelen, ging een enkeling op zoek naar een doelpunt. Domme, onnodige en naïeve flodders van afstand, dat is niet het beste strijdplan tegen een negental.
Twee minuten voor tijd kregen de bezoekers een strafschop, die benut werd door Danny Assink. Vanaf dat moment was het billenknijpen voor de thuisploeg. Helemaal nadat in de absolute slotfase diezelfde Danny een vrije trap bijna in het doel schoot. Zijn inzet kwam tegen de paal waardoor FC Suryoye door het oog van de naald kroop.
Zelden was de sfeer in de kleedkamer na een winstpartij tegen de koploper zo gelaten. De drie punten zijn natuurlijk geweldig, maar hoe had FC Suryoye het zo ver kunnen laten komen tegen een negental? Een vraag die woensdag op de training vast en zeker beantwoord gaat/moet worden.
